Dieta paleo pomaga schudnąć otyłym kobietom w wieku pomenopauzalnym, poprawia profil kwasów tłuszczowych w ich organizmie oraz zmniejsza ryzyko zachorowania na cukrzycę i choroby sercowo-naczyniowe.
Fot. iStock
Tak wynika ze szwedzkiego badania, które zaprezentowano w Bostonie podczas dorocznej konferencji endokrynologicznej ENDO 2016.
Tzw. dieta paleo, czyli inaczej dieta paleolityczna, to sposób odżywiania wzorowany na jadłospisie naszych przodków, żyjących w czasach paleolitu. Uważa się, że podstawę żywienia stanowiły wówczas mało przetworzone chude mięsa, ryby, owoce morza, surowe owoce i niezawierające skrobi warzywa, jaja, orzechy oraz grzyby. Dieta ta wyklucza natomiast produkty zbożowe, cukier, sól, rafinowane tłuszcze, nabiał, a często również rośliny strączkowe.
„Udowodniliśmy, że stosowanie diety paleo przez otyłe kobiety po menopauzie, i to bez żadnych ograniczeń kalorycznych, znacznie poprawiło profil kwasów tłuszczowych związanych z wrażliwością na insulinę oraz przyczyniło się do zmniejszenia otłuszczenia brzucha i obniżenia ogólnej masy ciała - mówi główna autorka badania, Caroline Blomquist z Uniwersytetu w Umea (Szwecja). - Uważamy, że dieta ta, bogata w wielonienasycone kwasy tłuszczowe, może mieć długotrwałe, korzystne skutki chroniące przed schorzeniami związanymi z otyłością, m.in. cukrzycą i chorobami układu krążenia”.
Blomquist i jej współpracownicy przez 24 miesiące obserwowali 70 otyłych kobiet po menopauzie, nie wykazujących cech hiperglikemii. Uczestniczki zostały losowo podzielone na dwie grupy. Jedna z nich miała stosować dietę paleo, w której 30 proc. zapotrzebowania energetycznego miało pochodzić z białek, 30 proc. z węglowodanów, a 40 proc. z tłuszczów o wysokiej zawartości nienasyconych kwasów tłuszczowych. Natomiast panie z grupy drugiej (kontrolnej) 15 proc. energii miały dostarczać w postaci białek, 30 proc. w postaci tłuszczów, a 55 proc. w postaci węglowodanów.
W ciągu dwóch lat trwania badania wszystkie uczestniczki wzięły udział w 12 grupowych spotkaniach prowadzonych przez dietetyka, a także przez cały czas zapisywały wszystkie spożywane przez siebie pokarmy. Poza tym na początku, po pół roku oraz w końcowej fazie eksperymentu wykonano im dokładne pomiary masy, wzrostu i proporcji ciała, zebrano wywiady dotyczące diety i aktywności fizycznej oraz zbadano poziom lipidów we krwi, oporność na insulinę i względny skład kwasów tłuszczowych w osoczu.
Po dwóch latach okazało się, że u kobiet na diecie paleolitycznej spożycie nasyconych kwasów tłuszczowych w stosunku do stanu wyjściowego spadło o 19 proc., spożycie jednonienasyconych kwasów tłuszczowych wzrosło o 47 proc., a wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wzrosło aż o 71 proc. U pań z grupy kontrolnej nie odnotowano żadnych znaczących zmian w tej kwestii.
Jeśli chodzi o masę ciała, to w obu grupach spadek wagi był znaczący i bardzo podobny. Wszystkie panie straciły także podobną ilość tkanki tłuszczowej z okolic brzucha.
Jak tłumaczą autorzy, z punktu widzenia prewencji cukrzycy i chorób układu krążenia najistotniejsze nie jest wykluczenie z diety tłuszczów, ale zadbanie o ich odpowiedni skład. Tymczasem w diecie paleolitycznej, skład tłuszczowy jest niezwykle korzystny (wysoki stosunek jedno- i wielonienasyconych kwasów tłuszczowych do nasyconych kwasów tłuszczowych oraz niski stosunek kwasów n-6 do n-3), znacznie korzystniejszy niż w zwykłej diecie zachodniej, a być może nawet niż w powszechnie zalecanej diecie śródziemnomorskiej. Także wysokie spożycie antyoksydantów, witamin i błonnika, przy jednoczesnym niskim spożyciu soli, sprzyja utrzymaniu dobrej kondycji serca i naczyń krwionośnych oraz poprawia tolerancję glukozy.
„W naszych czasach zaburzenia związane z otyłością osiągnęły rozmiary pandemii. To problem o charakterze globalnym, który stanowi ogromne obciążenie zarówno zdrowotne, jak i ekonomiczne. Poszukiwanie nowych metod pomagających niwelować szkodliwe skutki otyłości i poprawiać równowagę metaboliczną jest więc celem naukowców z całego świata” - podsumowuje Blomquist. (PAP)
